Του κόσμου η ραστώνη

22:00

Μέχρι τώρα υπήρξα αυστηρά υποκειμενικός, φύσει αντιφατικός και θέσει ανεπίκαιρος. Μεγαλώνοντας όμως, και πλησιάζοντας πλέον όλο και περισσότερο στην ένταξη μου στο εκλογικό σώμα, θεωρώ κατάλληλη στιγμή να σχολιάσω την πολιτική επικαιρότητα. 

Αν κάτι συνειδητοποίησα μέσα από αυτό το blog, είναι ότι δεν μου αρέσει ο κόσμος. Δεν μου αρέσει η Ελλάδα και πολύ περισσότερο δεν μου αρέσουν οι Έλληνες. Κυρίως όμως, δεν μου αρέσει που πλέον έχω καταλάβει ότι δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσω να αλλάξω τα περισσότερα από αυτά που θεωρώ κακώς κείμενα. Γιατί κατάλαβα ότι η Ελλάδα αρέσει στους Έλληνες, άρα το λάθος πρέπει να είμαι εγώ. Εγώ, που ακόμα δεν ενηλικιώθηκα. Εγώ, που ακόμα δεν ψήφισα. Εγώ, που ζω στον κόσμο που έφτιαξε η γενιά του Πολυτεχνείου για μένα χωρίς να με ρωτήσει αν τον θέλω. 
Ο πραγματικός κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερος από το τρίγωνο Εξάρχεια - Σύνταγμα - Ομόνοια ή από το ελληνικό timeline του twitter. Τα πολιτισμικά στοιχεία, η ιστορία, οι εμπειρίες και οι ανθρώπινες πράξεις είναι χιλιάδες περισσότερες από αυτές που πνιγόμαστε καθημερινά. Κάπως έτσι απαξίωσα τα προβλήματα του Νεοέλληνα: πνίγεται σε μία κουταλιά νερό κάθε φορά που το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει στα ύψη. Και εγώ, μαρτυρώ κατ'αναγκαστικά τις ίδιες κλειστόμυαλες, ανιστόρητες και εγωκεντρικές απόψεις, η ζύμωση των οποίων μας έχει φέρει ως εδώ. Από πολιτικούς ειδήμονες, ευαγγελιστές, και υπερήφανους Ελληναράδες, μέχρι φανατικούς κομματικοποιημένους πιτσιρικάδες που θωρούν ότι ανακάλυψαν τον τροχό και είναι χρέος τους να το διατυμπανίζουν μέσα στα αυτιά μας. 
Ανέκαθεν, στην Ελλάδα μας, η έλλειψη εμπιστοσύνης ήταν το πρώτο στοιχείο στις κοινωνικές επαφές. Το ίδιο ισχύει και στην πολιτική. Γι'αυτό, η ελληνική κοινωνία χρειάζεται πολιτικά δόγματα και ιδεολογικά στρατόπεδα για να αισθάνεται ασφαλής. Η ελληνική κοινωνία θα εκλέξει πάλι με την πρώτη ευκαιρία εκείνους τους πολιτικούς που θα της δώσουν την ψευδαίσθηση ότι πατάει σε κάποιο θεμέλιο. Αν αυτό το θεμέλιο είναι τα φαντάσματα από έναν εμφύλιο που τελείωσε πριν από 60 χρόνια, ας είναι. Αν είναι ο ψευτοσοσιαλισμός του Πασόκ του '80, ας είναι. Αν είναι μια αριστερή κυβέρνηση που δρα άκρα δεξιά, ας είναι. Αν είναι η άνοδος του φασισμού, νόμιμα και με την βούλα, ας είναι και αυτό. Το μοναδικό ζητούμενο είναι να υπάρχει θεμέλιο. Να υπάρχει η ευκολία του να ανήκεις κάπου, αντί της συνεχούς αναζήτησης, της αοριστίας, της μη ένταξης. Αυτά, φοβίζουν τον Νεοέλληνα.
Κάπως έτσι κατανόησα και το λάθος που λέγαμε. Η ελληνική κοινωνία δεν δυσλειτουργεί. Αυτή είναι στημένη, όπως είναι στημένη: με τους πολίτες της να πιστεύουν ακόμα στην εφαρμογή της λαϊκής κυριαρχίας, και με τους πολιτικούς που εκλέγουν, όλοι όμοιοι και ισάξια ανίκανοι. Τους είδα όλους: τον πιο αριστερό και τον πιο δεξιό. Κομμουνιστές και φασίστες, σοσιαλιστές και νεοφιλεύθεροι. Δεν διαφέρουν σε τίποτα μεταξύ τους. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο παίζεται το παιχνίδι, εδώ και δύο αιώνες περίπου. Αυτό το εσωστρεφές φάσμα ιδεολογιών, φαινομενικά αλληλοσυγκρουόμενων και ρεαλιστικά ταυτόσημων. Λυπάμαι, αλλά υπό τέτοιες συνθήκες αρνούμαι να συμμετάσχω στο παιχνίδι. 

Αναγνωρίζω λοιπόν ότι το λάθος είμαι εγώ.






You Might Also Like

4 σχόλια

  1. Ανώνυμος24/6/17, 2:17 μ.μ.

    Βρήκα και ένα κείμενο βρε μπαγάσα που με κάλυψε πλήρως. Λες και το έγραψε άλλος άνθρωπος μωρ' αδερφάκι μου. Αμπσολούτλι όσομ. Και ναι όντως είσαι εσύ το λάθος. Αν συμμεριστεί κανείς το κείμενο σου βλέπει ότι είναι και αυτός λάθος. Άρα από το "είμαι εγώ το λάθος" καταλήγουμε στο "εμείς είμαστε το λάθος" και κάτι επιτέλους πρέπει να αλλάξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος27/9/22, 12:17 μ.μ.

    πότε πρόλαβες να δημιουργήσεις απόψεις που να σε οδηγήσουν σε τέτοια συμπεράσματα ;;;;;

    λίγο πριν την είσοδο σου
    στη σειρά της κάλπης ;;;;

    διάβαζα από τα 10 μου περίεργα παράξενα βιβλία για την εποχή τους ..δίχως να δύναμαι να κατανοήσω το περιεχόμενο τους

    δραστηριοποιούμαι σαν ανεξάρτητος επαγγελματίας από τα 16 μου με παράλληλες σπουδές ..

    κριτίκαρα επι παντός επιστητού δίχως όμως να μπορώ να τεκμηριώσω τα ασύνδετα τα πονεμένα τα χαμένα τα αδόκιμα τα άγουρα τα δίχως βιωματική μετουσίωση ..ορμητικά μου μέσα …..

    στην πορεία μου έπραττα…
    κάθε απόφαση μου είχε και το ανάλογο κόστος
    το επωμιζόμουν ολάκερο ..
    χωρίς κλαψομουνισματα
    ( έκφραση της μάνας προς τον γιο της )….


    δεν ήμουν μόνος δεν ένιωθα μόνος σαν τον μονομάχος που κυνηγά τα φαντάσματα …

    επηρέαζα συνθήκες
    έδινα και δίνω αγώνα για τον δίπλα μου ματώνω λυγίζω
    πέφτω σηκώνομαι ….
    δημιουργώ κόσμους από το πουθενά …
    επενδύω σε συνέργειες με εκλεκτούς φίλους ΚΑΡΔΙΑΣ ..πραγματώνω τα οράματα μου που στην πορεία τους μετασχηματίζονται ..

    δημιουργώ καθημερινά ..
    δεν μένω στην απάθεια του
    λιμασμένου αναγνώστη ..
    εκφράζοντας η διαπιστώνοντας
    ..πολιτικά κοινωνικά κακέκτυπα
    λουσμένα από εμετικές παρασιτικές νοοτροπίες ..

    να έχεις τούτο στο νου σου ..

    παρασιτική δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία εμποτισμένη με άπλετο κομματισμό και special connections διακατέχει και όλους εκείνους που δια μέσω της επαγγελματικής τους ενασχολήσεως έρχονται σε επαφή με πλήθος και καταστάσεις που δεν προάγουν την μη εφησυχασμένη ανατρεπτική τους καθημερινή οξυδέρκεια …..


    και οι ευθύνες πλέον
    σε προσωπικό επίπεδο
    είναι ΜΕΓΑΛΕΣ …


    δεν γνωρίζω αν απασχολείσαι επαγγελματικά στον ευρύτερο δημόσιο η ιδιωτικό τομέα η αν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας
    θα επιθυμούσα να αναλάβεις πλήρως τις ευθύνες που σου αναλογούν σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες/χαρακτήρα της δουλειάς που τυχόν κάνεις διότι σε χαρακτηρίζει και σαν επιλογή αλλά και σαν φιλοσοφία,
    στόχευση ,αφύπνιση συνθηκολόγηση ,αντάριασμα η όχι της ΖΩΗΣ ….που επέλεξες
    …..να ζήσεις ..να υπάρξεις ..
    ..να ανατρέψεις ..

    και να σταθείς
    ξανά και ξανά ..έξω και πέρα
    από την τυχόν ασφάλεια της οικογένειας ..του μισθού βρέξει χιονίσει ..έξω από οτιδήποτε σε καθησυχάζει …σε προφυλάσσει
    ..σε καλύπτει ….









    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος27/9/22, 12:52 μ.μ.

    διάβασα προσεκτικά τα άρθρα σου ….
    έχεις έμφυτη την δαιμονισμένη έλξη προς το άπιαστο το μη περι γράψιμο το αέναα ανένταχτο ασύντακτο όσο και αν διαπιστώνεις με σαφήνεια δρώμενα και νοοτροπίες .

    μην σου φύγει το πιο σπουδαίο .
    .
    ..που δεν είναι αν διαβάσεις κάποιους στοχαστές ποιητές αναλυτές ..
    ανθρώπους της τέχνης …
    ……ακόμη ….παραπάνω
    ….επιπλέον ….

    δεν θα σου προσδώσουν κάτι περισσότερο οι Πουλαντζάς Καστοριάδης Αξελός Καμύ Ντεριντά Κοουκόφσκι Φουκώ Μαρκούζε Τραβέρσο …Κατερίνα Γώγου και τόσοι άλλοι που τυχόν έχεις αναγνώσει …

    αν δεν πράξεις από τούτη την στιγμή έργα Γι τον εαυτό σου μέσα από τα οποία θα μετουσιώνονται κατά καιρούς όλα τα θεωρητικά σου εφόδια .

    ζήσε την πραγματική ζωή
    σπάσε και φύγε μακριά από κάθε τι που σε πιέζει να είσαι κάποιος άλλος και να συνεργάζεσαι με κάποιος άλλους σε κάτι άλλο

    βουτιά στο κενό ..
    έτσι το ονόμασα
    από τα 16 μου …

    το ξέρω θέλει αρχιδια στη ψυχή

    που πέφτεις αν θα σηκωθείς
    τι θα σε βρει που θα πας

    το έπραξα και συνεχίζω να το πράττω …

    τώρα κατάλαβα τι έχω να πω εγώ στους ανωτέρω συγγραφείς στοχαστές ειδήμονες στο είδος τους ο καθένας ….
    και όχι μόνο αυτοί σε μένα …

    κοινώς…γαμώ ότι ανοργασμικο με περιβάλει προτάσσοντας δημιουργικά μου ουμανιστικά μανιφέστα που παίρνουν σάρκα και οστά ..μέσα από συνεργασίες ανθρώπων / ομάδας ….
    και μετά κάτι διαφορετικό κάτι άλλο εντελώς άγνωστο νέο..
    με άλλους ανθρώπους /άλλες ομάδες ..
    όλα από το πουθενά …
    χωρίς ασφάλεια
    χωρίς εχέγγυα

    αν δεν μπορείς θα το καταλάβω …

    θα συνεχίσω να σε διαβάζω διατυπώνοντας την άποψη μου απέναντι σου ….

    με προσήκουσα τιμή …
    και απέραντο σεβασμό …

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος27/9/22, 6:37 μ.μ.

    Εν κατακλείδι θα σου πρότεινα
    και κάποιες ταινίες …που
    εμπεριέχουν αξιοσύνης
    ..παγωμένα κελεύσματα ..

    Frances Ha
    Song to song
    Lucky
    I am…
    Time to die….Dorota Kedzierrawska

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χαρταετόμετρο

Translate