Θέλουμε να πιστεύουμε. Οι φοιτητές προσπαθούν να πιστέψουν στους συγγραφείς, οι ψηφοφόροι στους βουλευτές, οι χώρες στους πολιτικούς τους, αλλά δεν μπορούν. Πληθώρα φωνών, ατελείωτη αποσπασματική, άλογη και παρεξηγημένη κριτική. Με τις εφημερίδες δε, ακόμα χειρότερα. Κάθε μία προσπαθεί να εκφράσει τη δόξα της ζωής και την τρομακτική σημασία του ανθρώπου - κάθε μία εναρμονίζει όσα έχουν προηγηθεί με τις δικές της σαθρές γενικεύσεις. Όλες τους τελικά εξαρτώνται από το σκηνικό και τη σύμβαση του Θεάτρου, που σημαίνει ότι οι αναγνώστες τους στη βουλιμία για πίστη θα θρέψουν το πνεύμα τους με την πιο προσιτή και συμβατική τροφή. Κάθε εύπορο, συντηρητικό, παλιό κόμμα με αυτή την ιδιαίτερα άπληστη, αρπακτική νοοτροπία, που εκλαμβάνεται ως ιδιοφυής οικονομική άποψη, είναι σε θέση να κατέχει μία εφημερίδα που γίνεται πνευματική σάρκα και το αίμα χιλιάδων κουρασμένων, βιαστικών ανθρώπων, οι οποίοι μέσα στην τύρβη του σύγχρονου κόσμου καταπίνουν αμάσητο το καθετί. Με δύο ευρώ ο ψηφοφόρος αγοράζει την πολιτική του, τις προκαταλήψεις και τη φιλοσοφία του. Έναν χρόνο αργότερα εμφανίζεται μια νέα πολιτική συμμορία ή αλλάζει διεύθυνση η εφημερίδα. Αποτέλεσμα; Περισσότερη σύγχυση, μεγαλύτερη αντίφαση, αιφνίδια εισροή νέων ιδεών, ζυμώσεις, απόσταξη, αντιδράσεις.
Γι' αυτό αποφάσισα να μην ξαναγράψω λέξη στο μπλογκ μέχρι οι ιδέες να ξεκαθαρίσουν μέσα μου ή να με εγκαταλείψουν εντελώς. Αρκετές αμαρτίες βαραίνουν την ψυχή μου. Δεν χρειάζεται να φορτώσω τα μυαλά των άλλων με επικίνδυνα, ρηχά επιγράμματα. Μπορεί να παρασύρω κάποιον φουκαρά, άκακο θιασώτη καπιταλιστή να γίνει κοινός βομβιστής ή κανέναν αθώο ασήμαντο μπολσεβίκο να πάρει στα χέρια του κανένα πολυβόλο.
Δοκίμασα τη μυθοπλασία. Το πρόβλημα είναι ότι χάνω την αυτοσυγκέντρωση μου όταν αρχίζω να γράφω - νομίζω πως το κάνω αυτό αντί να ζω - σκέφτομαι ότι η ζωή με περιμένει. Τέλος πάντων, δεν έχω το ζωτικό κίνητρο. Και επιπλέον, δεν έχω τίποτα να χάσω. Όπως ένα δοχείο που κρυώνει αναδίδει θερμότητα, έτσι και εγώ σε όλη τη νιότη και την εφηβεία μου χρησιμοποιώ ως καύσιμα τα προσόντα μου. Είναι αυτό που αποκαλούμε αφέλεια. Μία δόση ανασφάλειας σε συνδυασμό με καλή μόρφωση, είναι ο τέλειος τρόπος να γίνει κανείς μεγαλομανής. Εγώ ήθελα να γίνω φυσιολογικός άνθρωπος, αλλά καμία γυναίκα δεν κοιμήθηκε μαζί μου γι' αυτό.

May the bridges I burn light the way